หลายเหตุผลที่ทำให้บัณฑิตจบใหม่ไม่อยากทำงาน ไม่ว่าจะเป้าหมายไม่นิ่ง ไม่มีอาชีพที่เหมาะกับตัวตน ไม่มีแรงจูงใจในการทำงานประจำ แต่เมื่อเรียนจบแล้วจะ Survive อย่างไรที่ไม่พึ่งพาและไม่เป็นภาระครอบครัว  พี่นิกส์ พีรชานนท์ รวมใหม่ ศิษย์เก่าหลักสูตรปริญญาโท คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรังสิต เป็นคนหนึ่งที่มองเห็นภาพตัวเองในอนาคตที่เชื่อมั่นว่าสามารถทำรายได้หลายทาง ไม่ว่าจะเป็นการลงทุน และทำธุรกิจส่วนตัว ที่มีความคิดว่าเราสามารถเริ่มได้ตั้งแต่วันนี้เลย...และเราต้องทำได้

จุดเริ่มต้นของการกำหนดอนาคตตัวเองจะสร้างชีวิตที่มีความหมายและความสุข ความสำเร็จคืออะไร? สำหรับพี่นิกส์ พีรชานนท์ ได้ให้นิยามกับตัวเองอยู่ตลอดว่า “เราต้องมีไทมไลน์ในการเกษียณตัวเองให้เร็ว” จากนั้นเริ่มกำหนดเป้าหมายระยะสั้นและระยะยาวที่ทำให้ตัวเรามีทิศทางและมีความมุ่งมั่นในการดำเนินชีวิต ซึ่งช่วงเรียนชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย จังหวัดนครราชสีมา เริ่มรู้จักว่าตัวเองชอบอะไร อยากเรียนอะไร จึงไม่ได้ลังเลในการเลือกสาขาที่เรียนมากนัก ซึ่งในช่วงปริญญาตรีเลือกเรียนสาขาการจัดการโลจิสติกส์ และระดับปริญญาโทในสาขาเดิม คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรังสิต การเรียนทั้งสองสาขาเป็นที่มาของการทำความรู้จักกับตัวเองชอปปิงความรู้ที่เรียนว่ามีอะไรบ้างที่จะมาตอบโจทย์เป้าหมายของตัวเอง ประสบการณ์และการเรียนรู้ทำให้เติบโตและพัฒนาตัวเอง หลังเรียนจบไม่ได้สมัครงานหรือทำงานในบริษัทใดเลย ซึ่งพี่นิกส์มองว่ามีทั้งข้อดีและข้อเสีย บางคนอาจมองว่าการที่ไม่ได้เข้าไปทำงานในบริษัทอาจทำให้ไม่ได้รับประสบการณ์ในการทำงานในรูปแบบองค์กร รู้จักวัฒนธรรม สังคม ขององค์กรเท่าไร แต่ด้วยวิชาเรียนได้มีโอกาสฝึกงานซึ่งได้ไปฝึกงานที่บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) ทำให้เข้าใจภาพรวมของการทำงานในรูปแบบดังกล่าวพอสมควร แต่จุดสำคัญนั่นคือการมองเห็นตัวเองในช่วงเวลาที่ไม่ได้ทำงาน ซึ่งทำให้มีโอกาสสร้างแผน และวางแผนแนวทางที่จะทำตามเป้าหมายของตัวเอง 

“นักธุรกิจและนักลงทุนในตลาดหุ้น คือ ภาพฝันของตัวเองที่อยากจะเป็นในสักวันหนึ่งเมื่อเรียนจบ การเห็นตัวเองนั่งดูกราฟอยู่หน้าจอมอนิเตอร์และเดินทางไปเจรจาธุรกิจที่ต่างประเทศคือภาพที่เห็นตัวเองมาตั้งแต่เรียนมัธยมฯ และหนึ่งในความฝันนี้มาถึงเร็วกว่าที่คิดเราใช้เวลาเรียนปริญญาตรี 3 ปีครึ่ง เพื่อหวังจะใช้เวลาที่เหลืออีกครึ่งปีก่อนรับปริญญาเป็น Gap Year ในการค้นหาตัวเอง แต่ปีนั้นเป็นปีน้ำท่วมใหญ่ความหวังถูกเลื่อน เช่น เดียวกับวันรับปริญญาที่เลื่อนออกไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีกำหนด น้ำเป็นอุปสรรคแรกในชีวิตจริงหลังเรียนจบปริญญาใบแรกเลยได้ทำอีกหนึ่งสิ่งที่ชอบในระหว่างนั้นคือการอ่านหนังสือ และ วิเคราะห์ธุรกิจ จุดที่ทำให้เริ่มหยิบหนังสือเกี่ยวกับตลาดหุ้นขึ้นมาอ่าน และพบว่า…มันอ่านรู้เรื่องแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งของหนังสือเกี่ยวกับสอนเล่นหุ้นทุกเล่มจะเป็นเรื่องกราฟ ที่ถ้าเราไม่อยู่ในตลาดจริง ๆ ไม่เคยเจอสถานการณ์จริง เราจะไม่มีวันอ่านเข้าใจ เลยเข้าสู่ตลาดหุ้นด้วยเงินจำนวนขั้นต่ำที่สุดเท่าที่ยุคนั้นจะเปิดพอร์ตลงทุนได้ เพราะคิดว่า เรายังไม่เข้าใจตลาด เอาไว้เก่ง ๆ แล้วค่อยเพิ่มเงินลงทุนทีหลังละกัน และสิ่งแรกที่คนเข้าตลาดใหม่ ๆ มักจะเจอคือความมักง่ายต่อตัวเอง ในยุคโซเชียลมีการวิเคราะห์ราคาหุ้นอยู่เต็มไปหมด จนคนที่ลงทุนแรก ๆ มักจะรู้สึกว่ามันง่าย ก็แค่ซื้อขายตามโพยที่มีคนบอกฟรีทุกวันเอง แต่เมื่อตลาดเปลี่ยนกระทันหัน เราจะไม่รู้จุดที่ควรตัดขาดทุนของตัวเอง สุดท้ายเจ๊ง! นี่เป็นที่มาของการให้คำแนะนำคนอื่นเสมอว่า ลงทุนครั้งแรก ให้ลงเท่าที่คิดว่าตัวเองขาดทุนหมดนั่นแล้วไม่เสียดาย เราไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าครูแพงกว่าใคร ถ้าจ่ายถูกกว่าได้ ใช่แล้วครับ มือใหม่ และความไม่รู้ เป็นอุปสรรคถัดมาในการเริ่มต้นหลังเรียนจบ”

“PDCA เป็นสิ่งที่เรียนและนำมาปรับวิเคราะห์กับตัวเองอยู่บ่อย ๆ Plan-Do-Check-Act เราพบว่ามุมมองในการวิเคราะห์ธุรกิจของตัวเองยังไม่กว้างพอ เรายังขาดมุมมองของผู้บริหาร เพราะไม่เคยทำงานบริษัท การอ่านหนังสือเกี่ยวกับความสำเร็จของคนที่สำเร็จในระดับโลก เป็นทางลัดในการเรียนรู้ได้ก็จริง แต่ตอบคำถามเราไม่ได้ทั้งหมดเพราะเป็นการสื่อสารทางเดียว หลังน้ำลดและเข้าสู่สถานการณ์ปกติเลยพาตัวเองไปสมัครเรียนต่อปริญญาโท ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าครูพักลักจำได้มั้ย แต่การได้พูดคุย ได้พาตัวเองไปเจอกับพี่ ๆ ที่เป็นเจ้าของธุรกิจ พี่ ๆ ที่ทำงานประจำในคลาสเรียนปริญญาโท ทำให้เราได้เติมเต็มมุมมองที่ขาดหายไปสำหรับความฝันแรกและเป็นหลักประกันสำหรับความฝันที่ 2 ให้กับตัวเองด้วย   

Full Time Trader คือ ชื่ออาชีพที่เราใช้กับตัวเองหลังเรียนจบปริญญาโท แต่เป็นอาชีพที่ไม่ได้รับการยอมรับในสังคมไทย บ่อยครั้งที่เราต้องติดต่อหน่วยงานต่าง ๆ และถูกตราหน้าเป็น ว่างงานบ้าง รับจ้างทั่วไปบ้าง ไม่มั่นคงทางการเงินบ้าง จนกลายเป็นทำลายความรู้สึกในหลายๆครั้ง แต่เหตุการณ์หนึ่งที่ประทับใจ คือการต้องขอวีซ่าของประเทศที่ขึ้นชื่อว่าขอยากมาก และคนไทยถูกปฏิเสธวีซ่าบ่อย เราเลยมีความเสี่ยงที่จะถูกเข้าใจว่าพร้อมหลบหนีเข้าเมือง เลยเขียนจดหมายแนะนำตัวเองให้กับทางสถานทูตยื่นไปพร้อมแบบฟอร์มอื่นๆ โดยยังคงระบุอาชีพของตัวเองเป็น Full Time Trader แต่อธิบายเพิ่มเติมว่าอาชีพของเราเป็นยังไง มีเอกสารอะไรยืนยันได้บ้าง เราซื้อขายหุ้นเป็นอาชีพไม่ใช่เป็นงานอดิเรก ดังนั้น สถานะการเงินของเราไม่ควรถูกพิจารณาจากบัญชีธนาคารเพียงอย่างเดียว แค่ควรได้รับการพิจารณาจากเอกสารรับรองพอร์ทหุ้นประกอบด้วย ผลคือ เราไม่ถูกปฏิเสธวีซ่า เป็นความประทับใจเล็ก ๆ ที่เรารู้สึกว่ามีคนมองเห็นคุณค่าของอาชีพนี้ เหมือนได้ปลดล็อค เพราะหลังจากนั้นเราก็อยู่ในตลาดหุ้นด้วยความไว้วางใจในตัวเองเสมอมา แต่ในอาชีพ Full Time Trader ก็ไม่ได้สบายเหมือนอย่างที่หลายคนนึกภาพ ใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ นั่งดูกราฟหุ้นอยู่ร้านกาแฟ ถ้าจะทำเป็นอาชีพ ลืมภาพนั้นไปได้เลย เพราะชีวิตจริง อาชีพนี้เราต้องสร้างสิ่งที่เรียกว่า System Trade ของตัวเองขึ้นมาโดยไม่มีตัวอย่างที่ถูกต้อง 100% และระบบนี้จะกลายเป็นงานประจำวันของเราเหมือนอาชีพอื่น ราคาสำหรับเข้าซื้อ ราคาที่เราจะขายทำกำไร ราคาตัดขาดทุนกรณีราคาหุ้นไม่เป็นไปตามแผน ซึ่งทั้งหมดเราจะกำหนดจาก Timeframe ที่เราเลือกใช้ ในกรณีที่เราวิเคราะห์หุ้นแบบ Technical เป็นเหตุผลในการเข้าซื้อ หรือกำหนดจากงบการเงิน ในกรณีที่เราใช้การวิเคราะห์แบบ Fundamental เป็นเหตุผลในการเข้าซื้อ นี่คือการบ้านหรืองานประจำวันที่เราต้องทำทุกวันในหุ้นทุกตัวที่เราสนใจครับ เป็นสิ่งที่เราต้องเซตอัพระบบขึ้นมาเองทั้งหมดให้เหมาะสมกับเรา ดังนั้นในตลาดหุ้นจึงไม่มีคำแนะนำที่ถูกต้อง 100% แต่ขึ้นอยู่กับว่าเรากำลังใช้เหตุผลไหนในการเข้าซื้อ ถ้าเราพอใจในกำไรจากการบ้านที่เราทำไว้ก็จบ เราได้เงินเพิ่ม ความยากและความเครียดของอาชีพนี้จึงเป็นเรื่องของ Mindset และถ้าอาชีพนี้จะมีความแตกต่างจากอาชีพอื่น คือความยืดหยุ่นในเรื่องของเวลามากกว่า”

กว่าเราจะสร้าง System Trade ที่เหมาะสมของตัวเองเสร็จต้องใช้เวลาเป็นปี ไม่มีเร็วกว่านั้น ในระหว่างทางเราจะได้เรียนรู้วิธีเทรดหุ้นแบบต่าง ๆ  ไม่ว่าจะเป็น สายพื้นฐาน สายเทคนิค สายเดย์เทรด สายไฮบริดจ์ เราไม่จำเป็นต้องเลือกว่าจะเป็นสายไหน เพราะเราเป็นได้ทุกสาย ขึ้นอยู่กับว่าในแต่ละช่วงชีวิต เราเหมาะกับการเทรดแบบไหน โดยการนำมาปรับกับ System Trade ของตัวเอง หลายๆเคสที่เราเคยเจอคือการเลือกสิ่งที่ไม่เหมาะกับตัวเอง เช่น ทำงานประจำแต่เซตระบบตัวเองขึ้นมาแบบเดย์เทรด ที่ต้องนั่งเฝ้ากราฟจอทั้งวัน แต่ไม่มีเวลาดูจอ ผลลัพธ์ก็คือไปต่อไม่ได้กับอาชีพนี้ เมื่อ System trade ของเราเข้าที่เข้าทาง เราจะสามารถปรับวิธีเทรดให้ตัวเองว่างหรือยุ่งได้ครับ และเราเลือกที่จะอยู่ในสายอาชีพนี้ต่อ

วันเวลาที่ผ่านไปแต่ละวันฟังดูเหมือนไม่มีสาระแต่สิ่งหนึ่ง คือ ความรับผิดชอบต่อตนเอง รับผิดชอบต่อชีวิตของตัวเองและตัดสินใจในสิ่งที่จะทำ รวมถึงตัวเราเป็นนายที่ต้องควบคุมชีวิตเพื่อเริ่มเดินตามเป้าหมายทีละขั้น ฟังดูยากแต่ถ้าเราเข้าใจภาพรวมของชีวิตตัวเอง สิ่งที่อยากเป็น สิ่งที่อยากเห็นตัวเราเป็นจะไม่ยากอย่างที่คิด จุดเริ่มต้นของเป้าหมายการเกษียณตัวเองก่อนวัย เริ่มที่ขั้นแรกเริ่มลงทุนในตลาดหุ้น ความท้าทายของชีวิตที่ทำการบ้านศึกษาข้อมูลก่อนลงทุน ทำความเข้าใจเกี่ยวกับหลักการทำงานของตลาด วิเคราะห์แนวโน้ม และผลกระทบต่อการลงทุน อาทิ การออมเงินในระยะยาว การสร้างมูลค่าทรัพย์สิน หรือรายรับรายได้จากการลงทุน มีการทบทวนความเสี่ยง การเตรียมความพร้อมในการจัดการความเสี่ยง กำหนดมูลค่าสามารถลงทุนได้โดยไม่ทำให้กระทบต่อการดำรงชีวิตประจำวันและไม่กระทบกับครอบครัว จากนั้นเลือกวิธีการลงทุน สร้างพอร์ตการลงทุน กระจายลงทุนในหลายทรัพย์สิน และความมีเวลาทำให้สามารถดูพอร์ตการลงทุนของคุณอย่างสม่ำเสมอ พร้อมปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์ตลาดและวัตถุประสงค์การลงทุน จนถึงวันนี้เป็นระยะเวลากว่า 10 ปี ที่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสมดุลระดับหนึ่ง ระหว่างทางอาจมีอุปสรรคบ้างแต่การบ้านของตัวเองคือการไม่ประมาทในการใช้ชีวิต โดยต้องรีวิวชีวิตอยู่ตลอดทำให้เราสามารถเริ่มเป้าหมายต่อ ๆ ไปได้อย่างไม่ลังเล

จุดเริ่มต้นที่สองยังคงไม่ได้สมัครเข้าทำงานในบริษัทเพราะเรามองเห็นภาพต่อไปของชีวิตเราแล้ว นั่นคือการเริ่มต้นสู่การเป็นผู้ประกอบการจากวิชาความรู้ที่ได้เรียนมาทั้ง ป.ตรี และ ป.โท ทำให้มีคอนเนกชัน มีเค้าโครงของการเริ่มต้นเปิดบริษัทของตัวเอง เริ่มจากการชวนเพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกันมา มองหาธุรกิจที่คาดการณ์ว่าเราสามารถทำได้ และผลักดันไปสู่การส่งเสริมธุรกิจ จึงได้เริ่มต้นวางแผนธุรกิจในการเปิดตัวผลิตภัณฑ์จากน้ำมันมะพร้าว อาทิ น้ำมันมะพร้าวสกัดเย็นที่นำมาเพิ่มลูกเล่นด้วยการผสมกับกลิตเตอร์ เป็นการนำความรู้ที่เรามีมาต่อยอดเพื่อจำหน่ายสิ่งที่ประเทศเรามีให้ไปสู่สายตาต่างชาติ โดยได้มีการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ภายใต้แบรนด์ “พรกพราวน์” ที่ได้หยิบน้ำมันมะพร้าวของประเทศไทยเรามาทำความเข้าใจใหม่ ในคอนเซปท์ หยิบเรื่องเก่ามาเล่าใหม่ให้ไม่เหมือนเดิม เพื่อใกล้ชิดกับคนรุ่นใหม่ให้มากขึ้นครับ โดยมีผลิตภัณฑ์แรกคือ น้ำมันมะพร้าวสกัดเย็นที่เรานำมาผสมกับกลิตเตอร์เพื่อเพิ่มลูกเล่น สำหรับทาผิวอาบแดดริมทะเลและถ่ายรูปออกมาสวย แทนครีมกันแดด และผลิตภัณฑ์ที่สอง คือ พรีครีมจากน้ำมันมะพร้าวสะกัดเย็น สำหรับทาผิวก่อนทาครีมประจำวันเพื่อฟื้นฟูผิวแห้งในฤดูหนาว ทั้งสองผลิตภัณธ์เน้นกลุ่มลูกค้าเป็นคนรุ่นใหม่ ในประเทศจีน และกลุ่มประเทศตะวันออกกลาง เพื่อหวังจะใช้ความรู้ที่เรียนมาในศาสตร์การจัดการโลจิสติกส์ ผ่านการบริหารกิจการในฐานะ ประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฎิบัติการและต่างประเทศ ของบริษัท รวยไม่ไหวแล้วแม่ จำกัด ซึ่งตอบโจทย์การเป็นนักธุรกิจที่ได้ไปเจรจาธุรกิจในต่างประเทศนั่นเอง

ปัจจุบัน การไม่ทำงาน แต่มีเงิน...บริหารชีวิตได้ การลงทุนยังคงทำอยู่ และยังคงหาอะไรใหม่ ๆ ทำในชีวิต ท้าทายความรู้ไปเรื่อย ๆ ที่สำคัญไม่ได้เดือดร้อนใคร และสิ่งที่เรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิตคือการบริหารชีวิตและเป้าหมายอยู่ตลอด ดังนั้น เราจะหยุดความฝันไว้ที่ตรงไหนที่เรียกว่าพึงพอใจ เราต้องวางแผนไว้ก่อน สำหรับพี่นิกส์-พีรชานนท์ รวมใหม่ ศิษย์เก่า ป.โท บริหารธุรกิจ คนนี้ประสบความสำเร็จในวัย 33 ปี เป็นที่เรียบร้อยแล้ว